Ledigheid is des duivels oorkussen, kiwiheid niet!

Trouwe fans!! :)

Met smart hebben jullie vast gewacht ;) ...Hier is het dan, een teken van leven! Even weer terug in Christchurch voor een paar dagen om te relaxen en dingen te regelen. Naja enigszins wat verplicht eigenlijk, 5 januari gaat de auto naar een beunhaas, werkzaam in een garage ;) , die mijn auto radio gaat fixen voor 50 dollar. Koopje, ik zeg het je!! Dus geen nut om op hete kolen te gaan zitten. Was ik dan ook niet van plan. Hier in Nieuw Zeeland werkt het als volgt: komt het morgen niet, dan kwam het gister of komt het volgend jaar wel... immer mit die ruhe dus! Het lakse harry levensstijltje met een schalkse twist gaat me aardig goed af, bij sommige mensen past giro blauw bij mij past leven als een lakse harry hehe ;)Dus zeeen van tijd, om daadwerkelijk naar de zee te gaan. Tussen alle bergen in schuilen schitterende stranden, het is alleen even zoeken, borden lezen en even wat rondvragen. De meute hoef je niet te volgen, zo vol als het strand van Scheveningen is op een zomerse dag vind je het hier niet. Zegge en schrijve 30 mensen en een halve paardekop zwetend op een handdoekje in de felle zon. De zomer begint hier nu goed door te breken, even geen regen meer. Het gezegde na regen komt zonneschijn gaat hier voor de volle 100 procent op!

Wat zal ik gaan doen, nog even op het Zuidereiland blijven of toch er sneaky tussenuit knijpen naar het Noordereiland? Het is zo mooi hier... ik gooi gewoon al mijn plannetjes en ideetje in een grote soeppot en ga erin roeren. Roeren, roeren, wat peper en zout erbij, weer roeren et voila.. dan rolt er vast iets leuks uit. Kan ook niet anders, alles is tof hier :) De soep wordt nooit zo heet gegeten als opgediend, nou hier wel hoor. Pakken wat je pakken kan, daar kunnen we nog wel even over soepbatten ;) En anders laat ik de auto wel bepalen, karakter heeft ze! En registratie nu ook... dat was deze druif vergeten te regelen. Op naar een nieuw avontuur, kan er voorlopig nog geen genoeg van krijgen. Wat ook mooi is, is het feit dat werkelijk elk dorp wel een dorpsgek heeft. Prachtig! In Blenheim, waar ik een leuke kerst heb gehad met de familie van Greg, heb ik kennis gemaakt met "Stargazer". Deze dorpsgek heeft als tik dat hij constant omhoog kijkt, naar de lucht. Favoriet moment van de dag is voor hem, sterren kijken in de nacht. En dat al ruim 20 jaar lang! Doet je afvragen of fysio nog zal helpen voor zijn nek.

Het Abel Tasman National Park, in een woord: WAUW!! Enthousiast als we waren besloten Greg en ik zes dagen in het park te verblijven. Lopend met een overbeladen backpack, een tent, slaapzak, wat droog voer en flessen wijn. Ja wij onervaren guppies zouden het wel even doen, wandelen van camping naar camping. Berg op, berg af, door de bossen en over het strand. Met kilo's aan gewicht op de rug in de brandende zon, althans dag een en twee. De meest mooie uitzichten, de zee om ons heen. Dag drie hebben we gebroken, stuk en verrot de handdoek in de ring gegooid en hebben we een watertazi terug genomen. Mooie rit was dat :) Als verzachtende omstandigheid voor dit falen onzerzijds kan ik met volle oprechtheid zeggen dat de regen die dag ook met bakken uit de lucht kwam vallen. Wat het wandelen en kamperen nagenoeg onmogelijk maakte. We waren zeker niet de enige die het park verlieten, wel waren we de enige die zes dagen in het park wilden gaan vertoeven. Ieder normaal mens gaat een of twee dagen wandelen..Haha dit gaf mij stof tot nadenken. Andere omstandigheden waren de bloederige blaren van Greg en ik trok het verplicht wijn drinken en de hoofdpijn daags erna niet meer.. Drinken om gewicht te lozen, en vervolgens waggelend, wijn omgooiend in de tent belanden is niet leuk! Wel lachwekkend voor de ander :) In de zee lozen is ook weer zoiets, te meer omdat we meer alcohol dan eten mee hadden gebracht. Concluderend, jahaaa Karin heeft te diep in het glaasje gekeken in het Abel Tasman!
Moest er een keer van komen, kon niet goed blijven gaan natuurlijk met de geheelonthouding. Roken staat nog wel steeds op 0, dat ga ik wel volhouden :) Ben je van plan ooit naar Nieuw Zeeland te gaan, vergeet dan niet om naar het Abel Tasman te gaan, voor bijvoorbeeld 2 dagen ;) It ROCKS!! Ik kan het zeker een van mijn mooiste tegenvallers noemen, had het voor geen goud willen missen. Niet douchen, haren niet kammen maar petje opzetten, tent opzetten, koken op gaspitje, in de bossen rond spinnehakken. Ik voelde me net een tomboy, een tomboy met cup d.

In een notendop het volgende in willekeurige volgorde gedaan, heb nog wel meer gezien van het Abel Tasman. Uiteindelijk met de auto naar verschillende plekken gereden en rondgeneusd, de zes dagen wel volgemaakt. Maar dan s avonds slapen in een Backpackers. Ook niet alles, met zn achten op een zaal in stapelbedden slapen is niet helemaal mijn ding, oordoppen bieden een ware uitkomst. Wel gezellig is dat je allerlei mensen ontmoet, overal komen ze vandaan. Geldzoekers en straatgeweld ontvluchters uit Argentinie, verwende rijkeluis kinderen uit Engeland, werklustige Duitsers, verdwaalde Belgen en een enkelling; de reislustige Nederlander. Ieder met zijn eigen verhaal, eigen redenen om te gaan reizen. Boeiend dat wel, maar contacten zijn veelal van korte duur. Hedendaags heb ik een tentje in de kofferbak liggen, dus heb de optie om te gaan kamperen. Vind ik leuk en is ook nog eens goedkoper dan een Backpackers, met meer privacy. Opties, daar hou ik van :) Keuzes maken ben ik dan weer wat wispelturiger in hmmmm. Naja, dagje Kaikoura gedaan, zeehonden spotten :) The Golden Bay was erg indrukwekkend, met Farewell Spit; het meest noordelijkste puntje van het Zuidereiland. Het kersje op de ijstaart was voor mij Nelson. Dit maakte het ronddwarrelen in dat gebied helemaal af :) Leuke stad, aardige mensen, mooi strand, veel strandleven. Vlakbij Nelson heb ik me nog een dag gewaagd aan zee-kayakken. Gezellig net Greg, een Amerikaan en nog een kiwi onder begeleiding uren peddelen. Wat een belevenis ook weer, aanrader. Parlevinken over van alles en nog wat in een kayak over de golven heen, mooie stranden bezoeken, snorkelen. Mooie, los gezien van de ongeveer een meter hoge golven, kalme dag, ware het niet dat Greg en de Amerikaan uiteraard tijdens een kayak-door-de- grot-heen-manoeuvre capzeisden. Tuurlijk het lag aan de golven...het was wel even eng de wilde zee die je kayak telkens tegen de rotsen aan duwde. Maar we hebben ze weer in de kayak gekregen. Erop terugkijkend een hilarisch slinks avontuur. Was blij dat ik in de andere kayak zat, geen polonaise aan mijn lijf :) Verder nog een poging tot wakeboarden gedaan met de broers en zussen van Greg, uitgelopen in farce. Na poging 100 had ik het wel bekeken. De dagen in Blenheim, bij de ouders van Greg, waren ook erg leuk. Druk dat wel, al die mensen constant om je heen, maar voelde me er helemaal thuis. Erg gastvrij, ga ze zeker nog een keer opzoeken voor ik vertrek. Op de weg terug naar Christchurch nog via Murchison gereden, ik moest uiteraard even lopen over de langste swingbridge van NZ en via een kabelbaan weer keihard terugzoefen, spanning en actie zo gaaf!! Zie het filmpje, zoef, zoef, ik ben het :) Zo, ben nu wel uit-genotendopt :)

En toen kreeg ik van Inge te horen dat Joris Alblas 24 december is overleden. Hij kon niet meer, en heeft het besluit genomen uit het leven te stappen, en een einde te maken aan zijn uitzichtloze lijdensweg. Joris, mijn eerste echte vriendje. Joris, de eerste jongen die ik mee naar huis heb genomen. Het heeft niet lang geduurd tussen ons, het zat er niet in. Het is alweer jaren geleden. Joris, zit voor altijd in mijn herinnering. Als je zoiets hoort maakt het even niet meer uit of je nu in Nederland of in Nieuw Zeeland zit, het staat allemaal even stil. Mijn gedachten gaan even uit naar zijn vrouw, zoontje en familie. Joris, 29 jaar. Ik weet het is misschien niet helemaal gepast om hier mee te eindigen op een waarbenjij.nu site. Na het lezen van de advertentie was ik er zo stil van dat ik er even iets over moet schrijven. Het is de bittere realiteit die al het mooie even kan overschaduwen...

Toch..ik wens iedereen een mooi, gezond en liefdevol 2009. Live a little, laat een droom uitkomen, doe iets geks! Het was mijn droom Nieuw Zeeland, het is mijn droom Amerika. Fiji heb ik nooit over gedroomd eigenlijk, maar die neem ik op de koop toe, graags zelfs! :)
Geniet van al het moois, het is de humor en de cynische blik op de dag wat genoeg is voor tenminste een glimlach :) Niet van dat benauwde!

In afwachting vanuit welke plek ik mijn volgend verhaal ga schrijven, laat ik het hierbij voor nu. Het gemis is gelukkig nog klein, het vermaak groot :)

Liefde,